Mijn natuur is afgesteld op niet vroeger slapen dan een uur
of tien, half elf ’s avonds (uitsluitend om den brode, in mijn vrije tijd ga ik
later) en heeft natuurlijk een uur of acht nodig vooraleer het weer dagen kan. De
bodemloze economie hecht hier tot mijn uitputting geen waarde aan.
Maatschappelijk schuiven we de tijd een uur de toekomst in. Op de klok ga ik
onveranderd om een uur of tien, half elf naar bed, edoch, mijn natuur kun je
niet doorspoelen. In werkelijkheid moet ik voortaan nog een uur vroeger naar bed en sta ik even zoveel te vroeg op na
een nacht gebroken slapen. Mijn lichaam is niet omkoopbaar hoe vaak ik het ook
van de ene op de andere zijde keer gelijk elk dubbeltje dat ik om zou moeten
draaien als ik mij niet aan de arbeidswetten onderwerpen zou.
Time is money?
Nou, voor mij geldt, dat wie mijn tijd
in geld telt
mij mijn ritme ontste(e)lt
Wie, oh wie
zegt tante Pecunia
eindelijk eens dat ze
ophoepelt?
Ik wil slapen wanneer ik moet van mijn lijf.
Ik wil leven, de dingen doendie mijn liefde hebben,
waar ik goed in ben
van nature,
zonder bankbiljettendwang.
Zoete dromen.
Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom. Corresponderen over de inhoud van de berichten op deze blog doe ik niet.