De voorzitter

Hij stampte met zijn voeten
in zijn strakke pak,
hij zwalkte als een zatlap
op schaatsen bij een wak.

Beter zou hij hurken;

vond ie niet zijn vak.
Anderen moesten reiken
naar de randen van zijn dak.

(Hij) viel koppeltje achterover

met zijn voeten in de sloot
tussen de schermerplanten,
(het) verkeerslicht stond op rood.

Hij schopte de laden

uit de ladenkast
spetterde en lalde
geheel onaangepast.

Zo ging hij ten onder

aan zijn grootheidswaan
waarin iedereen behalve
hij het had gedaan.