De chagrijnige buurman met zijn trendy zwarte brilletje op
zijn glad geschoren hoofd komt de straat in gereden in zijn goedkleurige
Volkswagen-Golf. Groeten doet hij nooit en nu verstoort hij mijn
rood-geel-wit-zwarte kijkspel met de puttertjes die ik-heb-geen-idee-wat tussen
de klinkers uitpikken. Af en toe fladderen er twee tot op een meter boven de
grond. De gele strepen in hun vleugels flikkeren als bundeltjes
stroboscooplicht. Ze balanceren achter het puntje van hun snaveltje tegen het
puntje van de ander als horizontale balletdanseresjes op twee gekantelde
speeldoosjes. Zich afzettend begeleiden ze elkaar terug naar de straatstenen en
pikken voort naar dat waarvan ik niet weet wat het is. Misschien zag ik alleen
maar een ordinaire ruzie. Dan komt de kale in de gouden golf en weg zijn de
putters. De regenachtige dag maakt de straat leger dan leeg.
Kort proza en poëzie over mijn gedachtewereld, observaties, ervaringen, waarneming, filosofie, levensbeschouwing, wereldbeeld, lichaam en zingeving. Verder nog over hoe ik aanwezig ben en toch afwezig, hoe ik aan meditatie doe, hoe ik contact met de concrete werkelijkheid onderhoud, hoe ik heb en ben, weet en vergeet.
Leuk als meer mensen deze blog lezen
DEEL deze BLOG a.u.b. op FACEBOOK of TWITTER.
Bedankt voor het lezen (en delen).
Is dat een mannetjesputter,die buurman?
BeantwoordenVerwijderen