Ogen open

Dertien maart en veel te laat
voor sneeuw en ochtendlijk
krabben aan je ruiten.

Een jonge vrouw met baby
bezig bij haar auto
woont hier in de wijk

verschijnt vandaag niet
voor het eerst. Mijn vensters:
het is echt helaas.

Betrap ik mijn gedachten?
Vind ik jammer wat ik zie?
Ik kan er niets aan doen

moet ermee leren leven
luiken open telkens weer
naar wit gerijpte zijnsleer.

Sexy reflectie

Gekocht aan de voet van de Acropolis van Athene, september 2010

Ik denk de hele dag aan seks.
Mensen zeggen: Jantje?
Jongen? Kom, relax.
Waarop ik denk: welk standje?

Ik denk de hele dag aan seks,
met een bezemsteel desnoods,
een olifant, mijn ex.

Ze zeggen mij: jij hebt een complex.
Op mijn beurt zeg ik dan: relax,
jij hebt zeker zelf niks geks?

En soms, dan heb ik seks
met, zo blijkt, een heks,
want ik word betoverd
en ik sta perplex
omdat ik merk:
ik denk nu niet aan seks.

Carambole

Foto: Antwan van der Mooren

biljarten is:
pok tik
tok tik
tekke tak tek
stoot kets verrek
klink klonk
pok bonk
getverdekke
mis

Consolatio*

Zonsopkomst in Estland, 2005. Foto: Bart Verboven

Kou, grauw en schemering
vergrijzen te lang al de kentering
waar mensen naar reiken;
moeten ten leste toch wijken.

Kraken de rolluiken op en baren,
tinkelend eerst nog door reetjes,
zonlicht goudgeel, het verblindt
twinkelend nat in het gras:
miljarden splintertjes glas.

Dingen zijn vlammend iconen
geworden: passerende wagens
tot praal, baasjes met honden
tot engelen glanzend, hagen
tot luchtig fonkelend kristal.

Rondom mij is alles voor even
niet raakbaar, zichtbaar alleen.
Brandt in mijn hunkerend zuchten
dit licht een vooruitzicht, een weten,
dat telkens het voorjaar weer wint.

* Consolatio = vertroosting, troostgeschrift