Memoires van een thuisloze (7)

De consequentie van
geloof in mysterie
is er rekening mee houden
dat er geen mysterie is

Nee, ik woon niet in een ton, ik ben zelfs niet dakloos. U ziet, ik ga fatsoenlijk gekleed. Elke dag neem ik een douche, scheer ik me, poets mijn tanden, kook een potje voor mezelf. Dat doe ik in mijn flatje: entree, woonkamer, keukentje, slaapkamer, douche, toilet, balkonnetje en beneden nog een berging. Ik heb er een bank staan, een bed, wat kasten, twee tafels, een koelvrieskast, een wasmachine, tja het hoognodige. Geen tv, geen telefoon. Hoe mensen me dan bereiken kunnen? Ik heb een laptop met internet, het goedkoopste abonnement, eigenlijk alleen om dingen op te zoeken die me interesseren, als online naslagwerk zeg maar. Maar inderdaad, ik kan er ook e-mails mee ontvangen en versturen. Verder heb ik boeken. Veel boeken, in een grote boekenkast langs de wand en op stapels overal door het flatje verspreid. Filosofische boeken vooral en naslagwerken. Het leven kost me niet veel meer dan zo’n achthonderd euro per maand. Goed te doen. Ik kan nog zeker twee decennia voort doen op deze manier en dat is niet eens nodig, over twaalf jaar heb ik recht op AOW. Komt goed. Ja, dit soort dingen interesseren de mensen hè. Nu wilt u zeker ook weten waar ik het van doe? Dacht ik al. Toen we gingen scheiden, hebben we ons huis verkocht. Ik doe het van mijn deel van de opbrengst. Gelukkig hebben we geen kinderen. Zij had ze graag gewild, maar ik moest er niet aan denken. Mijn situatie maakt me vrij. Zolang het duurt. Dit kabinet wil scheefhuren aan banden leggen. Ach we zien wel. Ik weet wel waarom ze dit aan willen pakken, hoor. Het is niet de bedoeling dat mensen vrij zijn, dat is het. Ik heb ontslag genomen op mijn werk. Ai, ai, ai, dat moet niet. Ik moet mezelf vastleggen met een zware hypotheek of hoge huur, met een auto op afbetaling, te dure wensen, het verlangen om rijker te worden. Dan moet ik werken. ‘Liberaal’ roept de suggestie op van vrijheid. Maar wat houdt die vrijheid in dan? Nou? Ik zal het u vertellen. Het houdt in dat we vrij zijn om zoveel mogelijk geld te willen hebben. En daarmee houdt het op. Geen geld willen hebben of er zo weinig mogelijk van afhankelijk zijn, is ongewenst. Ook rijkelui zijn afhankelijk. Ze hebben angst minder geld te zullen hebben en ze begeren meer te hebben. Het is de bedoeling dat we gaan samenwonen of trouwen, dat we kinderen nemen. Dan moeten we voor ons gezin zorgen. Dan liggen we vast. De rekeningen voor energie, water, internet, tv, vaste en mobiele telefoons, verzekeringen vallen in de bus, de belastingen roven nog een extra duit uit de zak. En zo gaat dat. Is dat leven mevrouw? Bent u er tevreden mee? Nou, ik had er mijn steeds legere zakken vol van. Omdat ik mij zo nodig moest binden, had mijn baas de gelegenheid te doen alsof ie iets over mij te zeggen had.

De memoires van een thuisloze vormen een doorlopend verhaal. Het is opgebouwd uit gloednieuwe teksten en vernieuwde versies van teksten die ik al eerder voor een beperkte kring van lezers publiceerde. Ik breng op deze plaats met onregelmatige tussenpozen stukjes van deze vertelling - in afwijking van de andere teksten in deze blog - zonder foto's.