Memoires van een thuisloze (5)

De memoires van een thuisloze vormen een doorlopend verhaal. Het is opgebouwd uit gloednieuwe teksten en vernieuwde versies van teksten die ik al eerder voor een beperkte kring van lezers publiceerde. Ik breng op deze plaats met onregelmatige tussenpozen stukjes van deze vertelling - in afwijking van de andere teksten in deze blog - zonder foto's.


MEMOIRES VAN EEN THUISLOZE

Ik vroeg me af waar mijn vader eigenlijk was. Misschien kon ik me het beste rechtstreeks tot hem richten, dus vroeg ik papa? Papa, mag ik plassen? Ik heb nog vaak in mijn hoofd gehoord wat een van hen toen gilde. Zijn stem sloeg over. Zwijg stil gij boze geest en tracht niet zijn vader te verleiden hem te laten gaan, dat gilde ie. Vervolgens begon er een uit de Bijbel voor te lezen over Jezus die in het land van de Gerasenen een leger demonen uit een man verjaagde. De duivels voeren daarna in een kudde wilde zwijnen, die zich prompt vanaf een klif in zee stortte. Een ander vervolgde met het verhaal van de slavin met een waarzeggende geest die Paulus en Silas achtervolgde en de hele tijd riep: Deze mensen zijn dienstknechten van de allerhoogste God, die u de weg tot behoudenis boodschappen. Toen Paulus het na een aantal dagen zat werd, gaf hij de boze geest bevel uit de vrouw weg te gaan en dat deed hij meteen. Zo ging het door, joh, zo ging het door. Verhalen over een maanzieke knaap, een kromme vrouw op sabbat, een jongen die iedere keer schuimbekkend op straat viel en daar stuiptrekkend bleef liggen. Steeds zegevierde Jezus en moest Satan op de vlucht slaan. Ze baden weer, de bulderende stem van recht tegenover mij kwam terug, maar eerst weer het gewicht van handen op mijn hoofd. En mijn blaas stond op knappen.
Uiteindelijk waren de handen weer verdwenen en was het stil. Toch waren alle mannen er nog. Mijn maag deed zeer en mijn hoofd leek te barsten toen ik van vlak voor mijn gezicht de stem van mijn vader hoorde. Hij zei “Andreas , mijn kind”, dat zei ie. En toen moest ik zó verschrikkelijk huilen en ik riep steeds tussen lange uithalen door papa, papa. Kwijl droop uit mijn mond. Mijn vader zei dat hij een tekst uit het Bijbelboek Zacharia voor ging lezen. En dat deed hij. Tja die tekst ken ik niet uit mijn hoofd, het ging over voorhoven van de Heere God beheren. En mijn vader vroeg of ik dat niet ook zou willen, of ik niet opgenomen zou willen worden in de hemelse machten? Wat kon ik anders? Ik had geen idee wat voorhoven waren, maar ik knikte heftig. Even later maakten ze mijn blinddoek los, hij viel zwaar op mijn schoot. Ik zag mijn vader en plaste in mijn broek.