Leuk als meer mensen deze blog lezen

DEEL deze BLOG a.u.b. op FACEBOOK of TWITTER.
Bedankt voor het lezen (en delen).

zondag

Memoires van een thuisloze (8)

De hele dag door wordt u bestookt met koopsuggesties . Uw geld moet uit uw portemonnee, want dat maakt u afhankelijker. Ik heb geen tv, word minder intensief geïndoctrineerd.  Niet dat ik aan reclame ontkom, het is alomtegenwoordig: langs de weg, op internet, op draagtasjes die nonchalant aan handen van winkelende mensen bungelen, zelfs als ik in het café ga plassen, sta ik oog in oog met reclames. In de tijd dat mijn blaas zich in mijn onderlijf ontspant, loop ik langs de bovenkant vol met afbeeldingen van dingen die ik nodig schijn te hebben: van vakanties tot deodorant, van radiozenders tot smartphones. Mijn vrouw keek wel tv en dan vond ze het zo gezellig als ik meekeek. Mevrouw, al die avonden dat we samen… ik bedoel naast elkaar op de bank zaten, te staren naar de zinledige inhoud van andermans hoofd. Schei toch uit: om de tijd tussen de reclames op te vullen waren er leeg gelul, gebral, betweterige interviewers en altijd dat zuigen, dat graven naar het negatieve. En dan de obsessie met wie de eerste of de laatste is, de beste of de slechtste in dansen, in kunstschaatsen, in het hebben van kunst in plaats van kitsch, in kleren showen, in zingen, in feitjes weten, in beantwoorden van vragen over de meest stompzinnige onderwerpen, in puzzelen met woorden, in schoppen tegen een bal, in fietsen door Italië, Frankrijk, Spanje… pfff, nee, niet mijn kopje thee. Wat is het huwelijk anders dan tv kijken en ondertussen wurgend langzaam tot de ontdekking komen dat je in een vergissing beland bent en van de weeromstuit de andere kant op kijken in chronische ontkenning? We maakten niet eens ruzie, voor ruzie is het nodig dat je iets deelt met elkaar. Oh, jawel, in het begin wel, toen maakten we hartstochtelijk ruzie. We zogen elkaar leeg, niet alleen vloekend, scheldend, jankend, krijsend, maar ook smachtend, geilend, verdrinkend, gefixeerd op elkaar, onszelf vergetend. Op één ding na, zij vergat niet dat ze zich voort wilde planten.

De memoires van een thuisloze vormen een doorlopend verhaal. Het is opgebouwd uit gloednieuwe teksten en vernieuwde versies van teksten die ik al eerder voor een beperkte kring van lezers publiceerde. Ik breng op deze plaats met onregelmatige tussenpozen stukjes van deze vertelling - in afwijking van de andere teksten in deze blog - zonder foto's.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Reacties zijn welkom. Corresponderen over de inhoud van de berichten op deze blog doe ik niet.