 |
| Een van hen wordt systematisch buitengesloten |
‘Hoe beter ik mensen leer kennen, hoe meer ik van dieren ga
houden.’
Zelfs enkele van mijn vrienden heb ik dit horen vertellen. De uitspraak geeft, denk ik, lucht aan teleurstelling. Dat zegt dan weer iets over verwachtingen die iemand heeft of had.
Als ik van een hond verwacht dat ie gehoorzaamt, moet ik ‘m africhten.
Ook God en Allah verwachten onderwerping, net als Zeus en Jupiter vroeger. Het is een kwestie van aangeven wat je verlangt, waarschuwen, corrigeren, straffen en in het uiterste geval doe je een ongezeglijke hond weg en een weerspannig mens verban je naar de hel.
Wat kan ik van katten verwachten? In elk geval hou ik er rekening mee dat ze vogeltjes dood martelen en daarna demonteren, ook al stop ik ze thuis vol met eten. 'Ach ja, het is de natuur hè', zo reageert de doorsnee dieren-boven-mensen-liefhebber.
Ik ben gek op vogeltjes. Mijn valkparkieten zijn daarom nog niet heiliger dan mensen.
Eén van hen wordt systematisch buitengesloten. Nooit mag hij samen met de anderen uit hetzelfde bakje eten of op dezelfde stok zitten.
Als variant van beestvormige onverdraagzaamheid vechten onze katten regelmatig zo fel met elkaar dat plukken haar in kwistige hoeveelheden door het huis stuiven. Andere keren likt de rooie kat uitgebreid en met zichtbaar genoegen de aangedroogde kak van het gat van de gevlekte.
Het zou kunnen dat ik te cynisch ben om zodanig teleurgesteld te raken in mensen dat ik de dieren er meer door ga waarderen. Misschien heb ik daar wel te weinig verwachtingen voor.
Zelfs enkele van mijn vrienden heb ik dit horen vertellen. De uitspraak geeft, denk ik, lucht aan teleurstelling. Dat zegt dan weer iets over verwachtingen die iemand heeft of had.
Als ik van een hond verwacht dat ie gehoorzaamt, moet ik ‘m africhten.
Ook God en Allah verwachten onderwerping, net als Zeus en Jupiter vroeger. Het is een kwestie van aangeven wat je verlangt, waarschuwen, corrigeren, straffen en in het uiterste geval doe je een ongezeglijke hond weg en een weerspannig mens verban je naar de hel.
Wat kan ik van katten verwachten? In elk geval hou ik er rekening mee dat ze vogeltjes dood martelen en daarna demonteren, ook al stop ik ze thuis vol met eten. 'Ach ja, het is de natuur hè', zo reageert de doorsnee dieren-boven-mensen-liefhebber.
Ik ben gek op vogeltjes. Mijn valkparkieten zijn daarom nog niet heiliger dan mensen.
Eén van hen wordt systematisch buitengesloten. Nooit mag hij samen met de anderen uit hetzelfde bakje eten of op dezelfde stok zitten.
Als variant van beestvormige onverdraagzaamheid vechten onze katten regelmatig zo fel met elkaar dat plukken haar in kwistige hoeveelheden door het huis stuiven. Andere keren likt de rooie kat uitgebreid en met zichtbaar genoegen de aangedroogde kak van het gat van de gevlekte.
Het zou kunnen dat ik te cynisch ben om zodanig teleurgesteld te raken in mensen dat ik de dieren er meer door ga waarderen. Misschien heb ik daar wel te weinig verwachtingen voor.
Ik denk dat het van onze perceptie afhangt. Als mens zijnde kunnen wij onze eigen regels niet op dieren toepassen, zij begrijpen en verstaan ons immers niet en zij kunnen veel dingen ook niet die wij wel kunnen. Bij een kind doen we echter precies hetzelfde, en dit is ook de reden dat we kinderen zo lief en onschuldig vinden, zij hebben immers nog niet hetzelfde als ons hoeven doen. Kinderen die moeten nog veranderd worden in die mensen waar velen van ons een afkeer van krijgen, maar toch veranderen we die kinderen in grote mensen die elkaar het leven zuur maken en elkaar niet kunnen vergeven. Het is alsof kinderen dat christelijke bewustzijn van vergeving automatisch hebben, maar veel mensen leren dat af... door de ratio, de rede die wij zo belangrijk achten, maar die, waar ik zelf ook in geloof en zoals een kerkvader reeds ooit zei, eerder ongelukkig maakt dan gelukkig. Dit is de reden dat ik het dan ook zo vreemd vind dat ons verstand en feitenkennis dan toch zo'n aantrekkingskracht op ons, en ook op mij als individu, hebben. Kinderen kunnen elkaar vergeven na een dag ruzie, maar sommige grote mensen blijven hun hele leven doorgaan met ruzie. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit net als kinderen ook niet begrijp, het is wel begrijpelijk dat je een hekel aan elkaar kunt krijgen door conflicten, maar waarom kun je het niet gewoon bijleggen? Dit is denk ik de kern waar dit probleem ligt. Kinderen die niks weten vinden we lief, maar een klein intelligent kind dat allerlei dingen weet en veel te slim is voor zo'n leeftijd, daar hebben veel mensen een hekel aan, aan de ene kant jaloezie dat zo'n klein ventje het even beter denkt te weten dan jouzelf, terwijl het leeftijdsverschil veel groter is, aan de andere kant hoort dat niet op die leeftijd, zo'n kind hoort te spelen en zich geen zorgen te maken, maar gaat zich al met allerlei materie bezighouden die voor volwassenen geschikter is. Als we echter dezelfde privileges op kinderen zouden toepassen, als we kinderen op elkaar rechtspraak laten doen, kinderen elkaar les laten geven, kinderen peuters naar crèches laten brengen, kinderen auto's geven en in het verkeer zetten... dan vraag ik mij af of we nou echt zo'n groot verschil zien met volwassenen. Het is maar in welk stadium je staat, welke rechten en plichten je hebt, en ik geloof dat elk individu dat zoveel plichten en rechten heeft, daar gek van wordt en daardoor ook zoveel ergernis opbouwt dat zo iemand anderen na verloop van tijd niet meer kan vergeven zoals kinderen, christenen en de uitzonderingen van hele lieve volwassenen die niet in deze maatschappij thuishoren kunnen. Niet alleen dit, maar als mensen zoveel rechten en plichten hebben, dan gaan ze daar gebruik en misbruik van maken. Ook kinderen doen dit. Kinderen kunnen flink onaardig tegen elkaar doen, maar dat komt door hun onwetendheid. Denken we, we weten het echter niet zeker. Kun je een kind verantwoordelijk stellen? Ik denk dat dat van de kennis en de intelligentie van het kind afhangt. Maar we gaan er maar vanuit dat kinderen dom en onwetend zijn... de uitzonderingen daargelaten van kinderen die heel goed weten hoe alles in elkaar zit en soms slimmer zijn dan volwassenen die passen niet in het systeem, die worden ook maar gezien als een dom kind, omdat ze kind zijn, niet om andere redenen. Die kinderen passen hier niet thuis in deze maatschappij, net als lieve volwassenen, want je moet hard zijn en mag niet zorgen voor anderen, je moet uitkeringen goed aanpakken en mensen hun geld aftroggelen die het al met weinig moeten doen. Velen denken het zo goed te weten, maar degenen waarvan wij denken dat die het niet goed weten... die weten het juist het beste.
BeantwoordenVerwijderen