Zien of herkennen

Stel, iemand vraagt me: 'wat zie je hier?'

De kans is groot dat ik acuut stop met kijken

en in plaats daarvan na ga denken,

in mijn herinnering ga graven,

mij af ga vragen waar het op lijkt.

 Toen ik dit aan Helma liet zien,

zei ze ‘poppetje’.

Daar had ik moeite mee,

maar ach, dacht ik toen,

waarom ook niet?

‘Had je er iets anders mee bedoeld dan’?

vroeg Helma daarop.

Dat was inderdaad zo,

Vandaar het lichte gevoel van teleurstelling.

Ik bedoelde een kattenkop.

Toch – terug naar het uitgangspunt- iemand vraagt mij

en ik herken er de kattenkop in,

dan heb ik niet gekeken

maar geprojecteerd.

Strikt genomen is dat zelfs zo

als ik er tafellaken, broodkruimels en tabletten in zie.

We hebben ontbeten,

Helma en ik,

met vers gebakken ciabattabrood,

scrumled eggs met spek,

jus d’orange en filtermalingkoffie.