 |
| Rik Peels - een proefschrift over de ethiek van het denken |
Gisteren liep ik out of the (moody) blue(s) ‘all I need is
the air that I breath in to love you’ te zingen. Geen idee waar ik het op dat
moment vandaan haalde. Ik vind het nog een vervelend lied ook. Zie er maar weer
eens van af te komen. Het blijft zich opdringen en telkens als ik de
gelegenheid heb, zing, neurie of fluit ik het. Totdat het net zo onverklaarbaar
als het in mij rond begon te zingen, verstomt. Ik ben niet de dirigent, ik stel
zelfs de playlist niet samen.
Volgens Rik Peels doet het er moreel gezien toe wat we denken.
Ikzelf heb een tijdlang geloofd in een soort van karma, zoiets als ‘ook
gedachten zijn energie en de hoeveelheid energie is constant, dus moeten je
gedachten ook ergens blijven’.
Tegenwoordig probeer ik het wat dichter bij huis te houden.
Doet het er voor mezelf toe wat ik denk? Ik denk het wel. Sombere gedachten
maken me somber, en van vrolijke word ik vrolijk. Of is het andersom? Krijg ik
vrolijke gedachten als ik vrolijk ben en sombere als ik somber ben?
Ik kan de herkomst van mijn gedachten niet achterhalen.
Tijdens het mediteren overkomt het me steeds dat ik ze niet aan zie komen. Ze
zijn als water uit een dak met een klein lekje.
p.s. Er zijn onderzoeken die
erop wijzen dat gedachten eerder de stemming beïnvloeden dan andersom. http://www.wetenschap24.nl/programmas/labyrint/nieuws/2010/het-geheime-leven-ons-brein/wat-hebben-meditatie-en-het-rustbrein-met-elkaar-te-maken--.html
en ook: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1106207
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom. Corresponderen over de inhoud van de berichten op deze blog doe ik niet.