 |
| € 55,80 kostte het mij |
‘Mijn fiets is gestolen. Het is mijn eigen schuld. Ik had ‘m
niet op slot gezet. Het was in de tweede. Ik was later op school gekomen, want
ik moest naar de dokter. Ik dacht er tijdens de les aan en bij de leswisseling
ben ik er meteen naar toegegaan. Hij was al weg.’
Aan het woord is een jongeman uit 5-havo. Ik vraag aan de hele klas of het
niet de wereld op zijn kop is om te zeggen dat het je eigen schuld is wanneer
je eigendommen worden gestolen als je vergeet om ze op slot te zetten, te
vergrendelen, met camera’s en alarmsystemen te bewaken? Nee, dat vinden ze
niet. De hele klas is het erover eens: als je zoiets vergeet, dan vraag je
erom.
Andere situatie, ook eigen schuld.
Ik parkeer mijn auto in Nieuwegein. Daarvandaan neem ik de
sneltram naar het centrum van Utrecht. Mijn gedachten fladderen weer eens alle
kanten op. Verstrooid gooi ik geld in de parkeerautomaat, druk op de groene knop. Dan loop
ik doodgemoedereerd weg. Als ik later terug bij de auto kom, zit er tot mijn
verbazing een parkeerbon achter de ruitenwisser. Ik had toch betaald? Dan daagt
het mij: ik heb inderdaad betaald, maar ben vergeten het bonnetje uit de
automaat te halen en achter de voorruit te leggen. Mijn verstrooidheid kost me
€ 55,80. Maar ja, eigen schuld, dan had ik maar niet zo suf moeten zijn.
Sowieso moet elke vorm van menselijke tekortkoming bestreden
worden en zolang die missie nog niet is voltooid mogen er slaatjes uit geslagen
worden. Figuren die steken laten vallen, fouten maken, gebreken vertonen, we
hebben er niets aan. Er kan niet streng genoeg tegen worden opgetreden, vindt u
ook niet?
Laten we het mensenras verbeteren, laten we robots worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom. Corresponderen over de inhoud van de berichten op deze blog doe ik niet.