Laatst zei mijn kapster tegen mij:
"mensen praten niet over de dood".
Een doodgezwegen waarheid,
leek me.
Maar goed, waar gaat het over
als het over dood gaat?
Mijn eigen dood ervaar ik niet,
het is niet eens mijn einde,
heeft niets met mij te maken,
want ik leef.
Mijn leven heeft geen einde,
omdat 'einde'
een ervaringsgegeven is
en als mijn leven voorbij is,
maak ik dat zelf niet mee.
Sterven kan ik,
dood zijn niet.
Waar zouden we het dus
over moeten hebben
als we praten over dood?
Over het vermoeden vooraf
dat de dood tot iets ingewikkelds maakt?
Over anderen misschien?
De dood van anderen?
Gaat het dan niet weer over leven?
Over leven zonder hen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn welkom. Corresponderen over de inhoud van de berichten op deze blog doe ik niet.