Kinderen maken

Leerlingen uit 4-havo zijn zo heerlijk oprecht en right to the point in discussies.

Vraag: ‘Is onze maatschappij egoïstisch te noemen?’

Antwoorden: Ja!!!

‘Meneer, het komt doordat de grootste egoïsten het verst komen. Je kunt alleen voor jezelf opkomen door zelf ook zo te zijn.’ En ook: ‘Soms denk je wel aan een ander, maar als het erop aan komt, kiest iedereen voor zichzelf.’ Of: ‘Je moet voor jezelf zorgen en voor je toekomst, toch? En: ‘Er wordt van je verwacht dat je carrière maakt, want anders kom je nergens. Nou, dan moet je dat ook doen, een ander doet het niet voor je.’

Ze zijn overtuigd van hun opvattingen. Ze kijken erbij alsof ze zeggen willen: zeg daar maar eens wat van. Zó is het in onze samenleving gesteld.

Ik vraag me af: hebben ze een rake typering gegeven? En zou ik daar bedroefd om moeten zijn? Ik bedoel: is er werkelijk iets veranderd of is wat er altijd al was zichtbaar geworden nu alle ideologische lak is weggebeten?

Mijn leerlingen zagen overigens één categorie mensen die (nog) wel bereid is zichzelf weg te cijferen voor een ander: ouders voor hun kind. Ik zou bijna zeggen: laten we kinderen maken.