Borrels

U kent dat misschien wel, zo'n bladstil slootje waarvan je weet dat de bodem uit stinkende blubber bestaat. Het water is helder, daar niet van. Er ligt troep in, misschien afkomstig van spelende kinderen. Hier en daar drijft een kringetje glimmende, blauwe pek. Er stijgen borrels op vanuit de zwarte laag die je daarergens onderin vermoedt. Welnu, zoals die sloot borrels bulkt, zo komen in mij soms losse regels of korte alinea's tekst boven. Ze horen in geen verhaal, ze komen niet tot wasdom in een gedicht. Mijn bewustzijn boert ze op en daar blijft het bij. Als ik tijd heb en aandachtig ben, schrijf ik ze op. Hieronder deel ik er een paar met u.

4 augustus 2009
Slenteren door een stad die je al kent, zitten op een bank en kouten over niets.
'Nee!, Oh nee', reageerde hij: 'Ik wil zóveel meer dan er alleen maar zijn'.

10 november 2009
Ik had voor de spiegel, boven in de badkamer, een mooie gedachte. Snel rende ik naar beneden om hem te noteren, maar hij was me al ontschoten. Hij was 'geëxformeerd' om het zo maar eens te zeggen, vervluchtigd karma.

19 december 2009
'Fragiel', zeg ik.
Zij zegt: 'wortels'.
'Ontworteld toch?' vraag ik
en zij zegt: 'ja'.

2 februari 2009
Zolang hij maar niet bezig is zichzelf te zijn
door zijn lompe hoofd steeds te vertonen.